Ova studija predstavlјa kratku analizu potreba i razloga za ponovno uvođenje stambene politike u izvorne nadležnosti lokalnih samouprava i povratak u upravne strukture na nacionalnom i na lokalnom nivou. 

Post-socijalistička tranzicija Srbije u stambenoj politici se ogleda u gotovo potpunom napuštanju javne intervencije i prepuštanju stanovništva slobodnom tržištu: neoliberalni ekonomski koncept, uz deregulaciju stambenog zakonodavstva. 

Uz ogromna zalaganja otpočelo se sa procesom izgradnje novih institucija – lokalnih gradskih i opštinskih stambenih agencija, te je do 2008. koncipiran i testiran novi sistem instrumenata neprofitnog, netržišnog, odnosno socijalnog stanovanja – kako je to kasnije definisano i Zakonom o socijalnom stanovanju (donetim 2009. god.) koji na republičkom, a posebno na lokalnom nivou, uvodi značajne i konkretne nadležnosti u uspostavlјanju osnovnih instrumenata javne intervencije u stambenoj politici. Ove instrumente već ima jedan broj gradova i većih opština u Srbiji i postavilo se i otvoreno pitanje redefinisanja izvornih nadležnosti u oblasti stanovanja u Zakonu o lokalnoj samoupravi. Ova analiza bi upravo trebalo da da doprinos afirmativnoj odluci za proširenjem sadašnjih nadležnosti.